23 Juli Groningen

Groningen, de stad waar voor mij de ellende begon in mijn eigen leven. Dit was de stad waar ik ook op de kermis stond en voor het eerst harddrugs gebruikte om staande te kunnen blijven na 22 uur werken. Deze stad was het begin van mijn ellende.

Wat doe ik hier?? de Grote Markt ziet er niet uit zoals ik mij herinnerde, het station is niet zoals ik mij herinnerde.

Er is hier niets wat mij herinnerd aan die dagen van de kermis. Behalve dan de bar-cafe De 3 Gezusters, waar ik toen en nu geen ene moer aan vind.

Op naar het A-huis, van de Stichting Huis. De eerste opvang ook die ik bezoek die buiten het Leger des Heils staat, maar vriendelijk genoeg was om mee te werken aan mijn fietstocht. Na een tijdje mij georïenteerd te hebben vond ik het A-Huis. 

Shit pas om 22.00 uur open. Dan maar het eerste park opzoeken wat ik tegenkom, en mijn kontaktpersoon bellen.

Na een vriendelijk kort gesprek wist ik zeker dat het om 22.00 uur open was, maar ook om 10.00 s'ochtends weer dicht ging. Later naar binnen , maar ook later naar buiten. We zien het wel, het komt allemaal goed. Moest alleen voor mijn eigen eten zorgen. Komt ook wel goed. Alles tot nu toe is goed gegaan dus dit ook. In Assen werd ik al gewaarschuwd dat dit niet het allerfijnste plekje was om te verblijven, en dat heb ik geweten.

De ene kwam nog drukker binnen als de ander, en ook naar mijn inziens veel FASE-4 Mensen (structureel onbemiddelbaar).

Hier foto's maken of vragen om foto's te maken lijkt mij geen goed idee. Je had hier wel een eigen kamer. Hoefde je niet te delen.

Hier kon je alleen tosti krijgen, maar wat ik nog veel erger vond is dat hier een dak/thuisloze bij zijn mede dak/thuisloze mensen moest bedelen voor 35 cent voor een tosti..Als arme bij een arme bedelen, ABSURD!!!

Na de tosti en douche zag je iedereen de rookkamer in verdwijnen. Het werd wat rustiger in de rookkamer en ben daar toen maar een peukje gaan roken om te kijken of ik kontakt kreeg met de mensen. En wat voor een kontakt.

Er kwam een kast van een vent binnen, met hele strakke ogen. En die sprong meteen vijandig in de vragen. Wat doe je hier? Wie ben je ik ken je niet?? Waarom zit je hier?? Hoor jij hier wel?? Ik vertelde hem dat ik hier maar 1 nacht zou blijven, en dat ik eigenlijk hier niet hoorde maar uit Haarlem kwam, en eigenlijk door moest morgen naar Leeuwarden. En toen was het mis.

"Dus je hoort hier niet, je bent dus niet een van ons!! Wat doe je hier dan, je ziet er niet uit als bewoner"

Ik vertelde hem nog eens dat dit eigenlijk ook niet mijn plek was, alleen maar voor 1 nacht!

"Dus jij komt hier zomaar even dakloos zijn, en pikt het bed van EEN VAN ONS IN!!! DUS NU LIGT ER 1 VAN ONS BUITEN OMDAT JIJ ZO GRAAG EEN BEDJE WILT!!!!

Ik voelde dat dit de verkeerde kant op ging. "VAN JOU SOORT MANNETJES GAAN MIJN NEKHAREN OVEREIND STAAN, EN WORD IK EIGENLIJK BEST WEL PISSIG OM!!!

Dit was voor mij het moment om te vertrekken en mijn bed op te zoeken. Ik liep de trap op naar de kamers, en hoorde ik achter mij: ALS IK MORGENOCHTEND JE KOP ZIE RUK IK DIE ERAF!!!!"

Even wat sneller de trap op gelopen , snel mijn kamer in gegaan en op slot gedaan. Er bleef herrie op de gang tot een uur of half 1 s'nachts. Ik deed heel even mijn kamerdeur open, en zag alles wat het daglicht niet verdraagt. Met in mijn achterhoofd wat de leiding niet ziet , weet men niets van. Want de leiding zat beneden en boven liep niemand. Ik heb verschillende soorten dampen geroken.

Vreemd dat het brandalarm niet afgaat?? Snel mijn deur dicht gedaan en op slot, en datwas nodig ook. Op en neer geloop langs de kamerdeur, deurkruk uitproberen... GEKKENHUIS... Shit wat een enge plek om hier te zijn. Ik heb met een half oog open geslapen.

Ik had mijn wekker gezet om 7 uur in de ochtend, want als ik die man om 8 uur in de ochtend zou zien bij het ontbijt zou het mis zijn gegaan denk ik. Maar weet je hij heeft gelijk het is hun plek, en toch ben ik blij dat er nog plekken ook zijn voor de mensen die helemaal aan het eind van hun Latijn zijn. Want zelfs deze mensen hebben recht op hulp en een plek, en respect dat er ook deze plekken zijn.

Ik heb niet ontbeten, en ik ben om 7 uur in de ochtend meteen vertrokken. 

Ik zette mijn kont op het zadel en bedacht mij toen:

Ik vind Groningen nog steeds niets!