Toch maar niet door naar Makkum, Harlingen was te mooi
Zo dit is fantastisch zeg! Wakker worden met het geluid van de zee, met een koel briesje en het geluid van de vogels.
De ochtenzon was al lekker warm om 6 uur, dus trok ik mijn kleren uit en ben een duik gaan nemen in de zee. Heerlijk ontspannend en heerlijk fris. Daarna tot een uur of 9 op de Westerdijk gezeten, en mij daarna gemeld op camping "Zeehoeve". En ja gelukkig hadden ze nog een plekje voor 2 dagen op het trekkersveld. Meteen mijn tentje opgezet. Wat een rust zeg! En met mijn douchemuntje heb ik een heerlijke douche genomen. Onder de douche besloot ik om maar niet door te gaan naar Makkum.
Harlingen is veel te mooi, en daarbij was ik gister met fietsen een beetje omgereden door alle -ummetjes die ik tegen kwam.
Marsum, Deinum, Blessum, Wijnaldum, Midlum, Lutjelollum. En omdat ik omgerden was had ik deze extra rustdag wel verdiend!
Toen alles op zijn plek stond ben ik de stad in gegaan, en even naar de markt voor een heerlijk portie kibbeling.
En toen opnieuw naar het strand. Daar heb ik de hele middag gezeten, en eindelijk kwam er rust over mij heen.
Mijn gedachten werden rustiger, mijn boosheid zakte en de teleurstelling over Nederland vloeide weg uit mijn hoofd.
Alles kwam weer op één lijn, en viel op zn plek. Zo heb ik de rest van de dag op het strand gelegen, en ben daardoor ook flink verbrand geraakt.
De volgende dag weer de stad in, even kijken wat er te vinden is. Gelukkig kon ik Harlingen goed omdat ik regelmatig naar Terschelling met de boot ben gegaan. Maar wat ik hier vond had ik niet verwacht. Ook iets van het Leger des Heils.
Een kledingboetiek. De -William Booth- boetiek. Wat gaaf!!!
Kijk dat is ook de reden waarom ik deze tocht doe. Niet alleen om mijn verhaal te vertellen, maar ook om geld op te halen zodat dit soort zaakjes en lokaties kunnen blijven bestaan. Hier doe ik het voor. En zo besefte ik mij dat alle ellende en verdriet en ook plezier en de mensen deze tocht het allemaal waard maakt.
Maar in mijn koppie hing nog steeds het "daklozengevoel". Ik gunde mijzelf niet een extraatje, niet extra boodschapjes of wat chips. Elke dag sober eten. En hoe meer ik daar over het gevoel nadacht, hoe meer ik mij besefte dat ik van geluk mag spreken en hoop en liefde in mijn leven. Anders had ik het nooit zo ver geschopt. Ik heb nu een huis, mijn dochter heeft haar eigen kamer, ik heb een balkon, een vaste baan.
En toen viel het kwartje!!!
Ik mag mijzelf zeker wel wat gunnen. Ik heb het verdient! Ik heb er voor gevochten en gebloed! Ik ben terug gelopen naar de camping, heb mijn portomonnee opgehaald en ben snel weer terug gegaan naar het centrum.
Bij een grillrestaurant een grote shoarma-schotel besteld, met een heerlijk duur tapbiertje! En werd niet 1 biertje.
Het werden er 5, en heb heerlijk genoten van het eten. Wat heb ik toch een prachtig leven dat ik mag leven en meemaken!
Hoe meer ik over mijn behalingen nadacht hoe trotser ik op mijzelf werd. En dat heeft niets met eigendunk te maken. Meer met eigenwaarde!
De tocht van mijn loeven maak ik af, en deze tocht ook. Morgen fietsen naar Den Helder.
Ik hoop maar dat ik dan geen tegenwind heb, en dat de wind aflands blijft waaien.
Ben ik tenminste ook sneller de Afsluitdijk over!!!
Geplaatst door Michel Fakkeldij
Reactie plaatsen
Reacties