Rust rust rust!
Toch op mijn rustdag nog wat kilometers in mijn benen duwen, om ze wel gewoon op kracht en warm te houden. Richting en voorbij Arnhem!Daar op de Veluwe is het genieten geblazen, en overal kleine dorpjes. Ik heb heel; veel kleine boertjes gezien met gehele kersengaarden. Kersen, kersen, kersen het leek wel of iedereen kersen verkocht hierzo!
Links en rechts in de dorpjes bij buurtwinkeltjes vanaales gehaald, broodjes, kaas, drinken.
Ik wist dat ik morgen pas in Apeldoorn bij vrienden terecht kon, dus ben ietsje verder gefiets naar Vaassen om daar mn tentje op te zetten op de camping. Shit weer kosten, het weekgeld is er bijna doorheen, maar de campingeigenaar gaf me zelfs een beetje korting nadat hij hoorde waar ik me bezig was. Dankjewel campingbeheerder van minicamping- De Parelhoeve -.
Mn tentje klaar en toen lekkeri n het gras gaan zitten. En lezen, en denken.
waar ben ik nou helemaal mee bezig??? Kan ik dit wel aan?? Ik heb een huis en een bed, ik hoef dit niet te doen??
In mijn hoofd ging vanalles door mij heen, de mensen en gezichten die ik heb gezien. En daar schoot mijn dochter Fay door mijn hoofd. Zij is mijn redding geweest, dus ik wilde niet alleen dat zij trots op mij zou zijn, maar dat ik ook trots op mezelf mag zijn dat ik dit mag doen en meemaken.
Ik voelde mij best alleen, maar de gedachten van mij dochter hielden mij op de been, net zoals in de tijd dat ik zelf op straat liep.
Maar ook gevoelens.
De gevoelens die ik had op straat toendertijd, zijn weer helemaal terug en alles loopt eigenlijk op automatische piloot. Opvang, koffie, peukkie babbeltje, slapen, ontbijten en pleite. Maar ook met de tas.
ik had wel vaak de mogenlijkheid op een kluisje tijdens de tocht, maar automatisch ging de tas met belangrijke spullen achter de kussen, kussen er tegenaan, hooffd erop en slapen.
Allemaal trekjes die ik ook had op straat. wat raar dat die knop zo makkelijk gedraaid word. Betekend toch wel dat de straat na die 4 jr wonen, nog steeds niet uit mn systeem is.
Het meest bizarre, maar toch veel voorkomend verhaal is sterfte NA DE STRAAT.
En dan denkt u NA DE STRAAT??
Ja vaak sterven de mensen na de straat als ze onderdak zijn. Meestal duurt het niet lang voor de mensen die na alle ellende en kommer en kwel dood gaan. Er zijn er ook wel die blijven leven hoor, ik als voorbeeld, maar ik denk dat het een reden heeft.
Die mensen hun systeem zijn zo gewend aan het dagelijkse stress,plekken zoeken, en dagelijkse beweging, dat zodra ze "normaler" gaan leven hun systeem dat niet meer aankan, en ook dan te weinig beweging krijgen, en vast komen te zitten in hun eigen.
Te weinig beweging, want een dak/ en thuisloze krijgt heel wat beweging op straat door van hot naar her lopen.
Wat een rare afgelopen 4 dagen.
Geplaatst door Michel Fakkeldij
Reactie plaatsen
Reacties