28 Juli Thuiskomst

Zo was vandaag erg vroeg wakker, met het idee om op tijd te vertrekken. Maar wist al dat dat niet zou gaan lukken, dus heb ik nog heerlijk rustig ontbeten. Nog maar even de kamer opruimen, bed afnemen en dan mijn spullen pakken omdat ik om 2 uur een vertelling heb bij "Bij Bosshardt". Rev de leiding van het dagcentrum had het centrum vandaag speciaal voor mij geopend.

Dus om 2 uur stond ik daar voor de deur.

Een paar oudere dames hadden zich al verzameld bij de deur, en stonden ook te wachten totdat ze naar binnen mochten.

Eenmaal binnen was het echt een gezellig buurthuisje, Met een keukentje, heerlijk zithoekje, keukentafel waar alle dames aan gingen zitten. Alles was prachtig mooi. Het werd tijd om mijn vertelling te doen. 

Ik trok er een uur voor uit en kon daarmee echt alles duidelijk maken. Er waren ook nog 2 Heilsoldaten gekomen om mij een hart onder de riem te steken. En een kleine persoonlijk donatie om mijn tocht af te kunnen maken.

De mensen luisterden aandachtig, en er was ook een dame (waarvan ik weer de naam vergeten ben) die mij al vaker had zien optreden, en al een beetje wist hoe het verhaal ging. Elke keer weer was ze onder de indruk, en dat deed mij heel veel goed.

Mensen kochten ook nog een paar bundeltjes van mij, en Rev die zetten een fooienpotje op de balie. Die noemde hij HET KOETJE.

Na mijn vertelling ben ik als de brandweer op de fiets gesprongen.

Ik had gigantische tegenwind en daardoor stond ik echt als een beest te trappen op mijn pedalen..

Ik had namelijk tegenwind..

En ja hoor!!!!! KRAK, RATS, KRAAk.... Een paar tanden van mijn voorbladen afgebroken plus dat de ketting was gebroken.

Ik ben toen naar een fietsenmakertje gegaan, en die heeft deze gerepareerd zover als dat mogenlijk was.

Dus ik in mijn laatste versnellingen naar Haarlem.

Nog de mensen gebeld dat ik pas om 4 uur in Haarlem zou komen... Shit ik red het niet!!!!

Ik heb dan daarna een klein beetje gesmokkeld, om toch nog om 4 uur op tijd te zijn. Men stond namelijk op mij te wachten bij STEM IN DE STAD.  Omdat ik toch veel meer kilometers heb gemaakt dan gepland was heb ik de trein gepakt en ben in halfweg uitgestapt. Nu red ik het wel.... shit nee he!!!

KRAK KRAAK KNARS... Weer wat tanden afgebroken aan de voorzijde... Moet dit speciaal allemaal vandaag gebeuren. Wind tegen, ketting gebroken, tanden afgebroken van de tandwiel, nog maar 3 versnellingen, telefoon leeg. En dat alles precies op de laatste dag. Ik kwam zo rond een uur of half 5 aan bij STEM IN DE STAD. Helemaal afgepeigerd, en trillend omdat ik zoveel energie heb verbruikt met die tegenwind. Mijn handen waren verkrampt, mijn benen deden zeer... MAAR IK HEB HET GERED!!!!!!

En helaas stond er toen niemand meer. Met het laatste streepje batterij van mijn telefoon heb ik nog Heidi gebeld waar iedereen was. Iedereen was al vertrokken en huiswaarts gekeerd. Vond ik niet erg want eigenlijk had ik helemaal geen zin in poespas.

Ik wou gewoon naar huis. Naar mijn eigen tv, bank, muren, keuken en badkamer.

Wat had ik daar naar verlangd na die 2 weken.. Wat vind ik het toch wel heerlijk om mijn eigen spulletjes te hebben.

Ik ben na 4 jr wonen toch wel heel erg gewend geraakt aan het "Gewone" leven. 

Eindelijk mijn bankje. Ik heb mijn kont op de bank geparkeerd heb de t.v. aangezet, een sigaretje en een biertje gepakt en heb zo de hele avond gezeten. Met mijn gedachten van de tochht die ik gemaakt had. 

Ik voelde mij trots, blij, vol met kracht.. En toen werd ik een beetje emotioneel. Want ook alle verdrietige en nare dingen kwamen ook weer boven. Wat heb ik iets moois mogen doen, en ik hoop dat ik mensen iets van mij hebben mogen op pikken, en dat ik iets heb mogen leren van hun.

Wat een prachtige tocht, maar heb bij deze al besloten dat dit maar éénmalig is en blijft.

NOOIT MEER TERUG NAAR DE STRAAT!!!!